از سال ۱۹۶۰ که رپ توسط سیاه پوستان آمریکایی واقع در نیویورک برای بیان مشکلات اجتماعی (فقر،تبعیض و…) به وجود آمد، تا به امروز تغییرات فراوانی کرد.
به طوری جدی در اواخر دهه ۱۳۷۰ رپ پابه عرصه موسیقی ایران گذاشت اما به دلیل غربی بودن سبک رپ مجوز قانونی دریافت نکرد و رپکن های آن به صورت غیر قانونی به فعالیت پرداختند، اما این مانع نه تنها نتوانست جلوی رشد رپ فارسی را بگیرد بلکه روز به روز به طرفداران آن اضافه شد.
با افزایش طرفداران تعداد خوانندگان این سبک نیز افزایش یافت و رپ بخاطر ویژگی هایی مانند: تاثیر گذاری زیاد، سهوه و آسان بودن ضبط و پخش، عدم نیاز به استودیو پیشرفت و …یکی از بهترین گزینه ها برای کسانی بود که قصد داشتند وارد عرصه موسیقی شوند.
همان طور که در ابتدا گفته شد، سبک رپ اعتراض است و راهی برای بیان دردهای قشر ستمدیده جامعه است ولی با افزایش تعداد خوانندگان، این سبک به شاخه های متعددی تقسیم شد؛ مثل لاو، دیس لاو، گنگستا، فان و…
که این شاخه ها یا بهتر بگوییم انحرافات موجب دور شدن رپ از چهار چوب اصلی خود شد و باعث شد مردم رپ را مبتذل، همراه بافحاشی، مواد مخدر، رابطه جنسی و… بشناسند.
رپکن هایی مثل یاس، هیچکس، علی سورنا، بهرام، قاف و… از کسانی هستند که با ترانه های خود قصد دارند این طرز فکر را از بین ببرند و بجای فحاشی بیشتر در ترانه های خود بار معنایی ایجاد می کنند و تا حدودی موفق بوده اند.
یاس از پیشگامان این حرکت است خود او می گویید: (من در ترانه هایم نفرین نمی کنم و در راستای تایید مسائل مانند مسائل جنسی و تخلفات چیزی نمی خوانم من میخواهم با افتخار درحضور خانواده ام ترانه هایم را اجرا کنم و ترانه من معمولا با گله و شکایت از جامعه آغاز میشود اما پایان آن همیشه امید است، اهمیت این کار الهام بخشیدن به نسل جدید است تا از بهترین قوه پتانسیل نهفته خود بهره بگیرند. ما به این نیاز داریم.) درواقع راز تاثیر گذاری آهنگ های یاس همین است، چون می توان همه جا آن را گوش کرد بدون ترس از اینکه در آن حرف رکیکی زده باشد.
بحرانی که افزایش خواننده و پایین بودن سطح کار به وجود آورده فقط در رپ نمی باشد، ما درپاپ میبینیم که عمر یک اثر موسیقیایی بسیار پایین آمده و کسی که کار پاپ میکند آهنگش فقط برای مدت کوتاهی جدید است و بعد از چند روز دیگر کسی به آن گوش نمی دهد.
دلیل این مشکل نزدیک بودن موضوع ها به یک دیگر و پایین بودن سطح دید شاعر نیز هست؛ مثلا فریدون فروغی آهنگ سال قحطی را برای رنج و سختی های مردم در دهه ۱۳۵۰ خواند ولی با گوش دادن به آن فکر می کنید این آهنگ را برای این روز ها خوانده. خوب این نشان دهنده قوی بودن کار و گسترده بودن سطح دید شاعر است که باعث می شود این کار ها همیشه تازه بماند و باگذشت این همه سال اگر آن را گوش بدهید برایتان قدیمی نباشد.
اگر بخواهیم ایراد ها را بگوییم چندین ساعت طول میکشد من فقط قصد داشتم بخشی از مشکلات را بیان کنم تا رپکن های عزیز در کار های خود نهایته تلاش را بکنند.
در پایان اگر همت به خرج دهیم رپ اعتراضی و اصیل جای خود را دوباره پیدامی کرد و اگر روزی ما به اهمیت سبک رپ فارسی پی ببریم و به آن نه بخاطر سرگرمی بلکه به خاطر عشق و علاقه بپردازیم؛ یقینا رپ فارسی رسمی میشود و همه آن را به عنوان یک سبک موسیقی به شمار می آورند.
نوشته رضا
راه های ارتباطی با رضا:
Telegram: @rezaazernet
Email: [email protected]
تصویر جلد از لمس:
دیدگاهی بنویسید
برای مشاهده دیدگاه های کاربران یا نوشتن دیدگاه کُلی راجع به این نوشته روی آیکون رو به رو کلیک کنید.
