لال از یاس

تک آهنگ لال از یاس با آهنگسازی فربد عرش در بیست و چهارم خردادماه ۱۳۹۹ منتشر شد. 

دریافت آهنگ لال از یاس از ساندکلود YAStunes‌:

Soundcloud.com/yastunes/lal

متن آهنگ لال از یاس

چه خاکی گرفته… هه هه هه…

مثال علف هرز خبرا میپیچه به دورم، و به گوش من میرسه اینا میگن لال شدم، آزادی بیان مد شد همه جیگردار شدن

و این ترسناکترین روال خفه کردنه، که فشار دستارو حس نکنی پس گردنت

و اما تو یه شاکی از سر دغدغه، که پشت پرده دست ها قنوتی تو صف اوله

یعنی شرف داره دشمن هزار و صد مرتبه، به این توده ی خوش استقبالِ بد بدرقه

مینوشتم تو مطمئن تر، از اینکه مشکل از ما نیست اونا مستبدن

آینده شل کرد رو دوش صندلیا، در واقع خودم شدم دلیل تنبلیا

حالا بیا فرو کن تو سر که “بابا فردا حالاس”، مملکتی که هر گیر و داری حله با لاس

سمت ما به همت و ثبات این کله بالاس، دهن شمارم نمیشه بست حتی با ماسک

لق هر چی قافیه، وقتی محتوا رو بی محتوایی استواره، گله مبتلا اعم از پیر، جوان، مغز نوجوان

راه من جدا پی سبک خودکفا، “رهایی” این کلمه برام تعریف مرزیه

که بینمون کشیدم این یه تالیف اصلیه، ثمره ی یک سال سکوت توی مغزم رپ شد، با عدم مصرف قطع به منبع وصل شد

و اما تو خوب میشناسم تو رو، از توی خودت میکشم بیرون و میندازم جلوت

نه وراندازش کن خودت بر اندازش کن، من هیچی نگم بهتره به خودت میسپارم تو رو

برو بابا تو هر کی بالاس گفتی پشتش پره، حیف دست که بخواد واسه ی تو مشتش کنه

د آخه ناچیز آدم باید یه حجم منطقی تو خودش ببینه، که بخواد اونو خشکش کنه

ما رسیدیم از یه راه پر حادثه ی پر ریسک، که حتی فکرشم در حد هاضمه ی تو نیست

نتیجه ی این همه سال مشقت با دست خالی، حالا تبدیل شده به جاذبه ی توریست نما

یا در حقیقت حرومزاده هایی، که روی این میراث با میخ نوشتن یادگاری

وقتی حتی بعد بمب اتم سوسک نمرد، نخاله زنده س ته زباله دان تاریخ

ظاهر و باطنی پشت و رویی، ظاهرا گرسنه نیستی باطنا گشنه خویی

لافتو از پایین زدی ساکن پشت بومی، قلم مو دست منه تو صاف بشین پشت بومی

اون که نردبون زیرتو شکوند، من نبودم اونه که به تو دینشو چپوند

من زیستنو نوشتم تو زیستتو بخون، من اگه خطر میکنم میخرم ریسکشو به جون

درست شد، آها من اومدم که نرم، این ناگفته ها میخوان مغزمو از سرم بکنن

اگه بخوام از اعتبار و شرف بگذرم، که الان باید نصف این شهر رو سند بزنم

یه دریا بنزینم در پی جرقه زدن، سرم به سنگ نخورد سنگو زدم به سرم

بیست سال کار که ثابت کنم برنده منم، من حتی لباسامو میشستم با عرق تنم

حال، نشستم تو کورسوی نیمه شب، سر بلند میتونم به اون دور خیره شم

منتقدانی که برام بو میکشن، قبل پخش صدا صفحه هارو بو میکشن

آدم با کرده ها مرتفع میشه، با نکرده ها جسورانه معتبر میشه

این یه جمعبندیه که از جمعیت دیدم، پس اول دومی رو ارجحیت میدم

تو دوره ای که هنرارو بلیت میکنن، بازیکنا تیم خودشونو دریبل میکنن

آدما خاکی باشی بازم گلیت میکنن، مسئولا برعکس وعده هاشون کلید میخورن

شاید، شاید هم یه روزی وزیرت کنن، تو کارشون شد پلن بچینن و زیرت کنن

قبل از اینکه به دسیسه های کسی فکر کنم، باید بدونم که این بازی کثیفه کلا

من میونبرو ترجیح ندادم به مسیر بلند، میخوان تو لحظه فقط تو رو اسیرت کنن

هنرای مصرفی وسیله شدن، ولی من الهام میگیرم از روح اصیل خودم

با کلی وصله روی بالم هنوز بلند پروازم، ببین حتی زخمام عین خودم سربازن

الان تو استودیو هم فقط یکی دو خط کم دارم، جوری مینویسمش که انگار به ذوقم لم دادم

اینا نور سنو میخوان من تو مخم شمع دارم، شب کارم با هر یه مصرع به خودم دم دادم

هنرمندا راست دولتمردا چپ، تف به اون صفی که بشه مرتب با چک

رو ضرب عرش هر وزنو ضربه میکنم، تو عصر پاچه خوارا فقط کله میخورم

شک نمیکنم که واسم تنها سلاح باوره، که دشمن سکوت فقر ضعف الا آخره

من اومدم که نرم، همم من اومدم که نرم، من اومدم که نرم، من اومدم که نرم، من، من، من اومدم که نرم