مجموعه (میکستیپ) در دستشویی از بامداد اولین مجموعه رسمی اوست که در بیست و هشتم دی ماه ۱۳۹۰ تحت تشکل های پلاک و Upward منتشر شد. سروش لشکری (هیچکس) طی ویدئویی که برای تبریک سال نو منتشر کرده با نام بردن از بامداد به صورت غیر مستقیم از این مجموعه حمایت کرد.
مشاهده ویدئو در یوتیوب: yon.ir/M2xTG
برای دریافت جداگانه آهنگ ها روی نام آهنگ مورد نظر کلیک کنید.
متن و تفسیر
برای دیدن متن یا تفسیر روی نام آهنگ مورد نظر کلیک کنید.
برای نوشتن دیدگاه یا تفسیر خود در مورد هر بخش روی آیکون رو به روی آن بخش کلیک کنید.
روز تولدم
یه مشت لغت تو مُخم، یه آهن تو سینه ام، میگه دو تا نیمه ی مغزم به هم توپیدن
نزدیک سرمای بد و دستم تو جیبم، همیشه یه طعن کلفت بهم کوبیدن
دیروز، روز تولدم بود، ولی شمعی نبود که فوت کنم
من بودم و یه لیوان الکل خالص، ولی کسی نبود که سلامتیش نوش کنم
دور از رفیقام، دور از خانوادم، دور از روزهای بعدی که دورم بو هاش پُرن
دیروز، روز تولدم بود، ولی شمعی نبود که فوت کنم
سوت شم، تو رویاهای دورم، نبینم کابوس هایی مه همیشه باهام خوین
مگه من چیم کم بود؟ به جز نریختن اشک توی تنهایی بلند
من عاشق تاریکی ام، زمستون فصل منه، شیشه های ماشینا رو بخار میگیره
همه میرن خونه یه قهوه داغ میخورن، من میرسم خونه پنجره ها رو باز میکنم
من یکی ام مثل همه ی این آدما، ولی اونی که خالیه همیشه دست منه
قلمم جوهر نداره؛ پس با حِسم، مینویسم رو برگ هایی که از حفظم
من یه مُرده ام، این رو دکتر ها نمیفهمن، یکی میگفت همه ایرانیها دکترن
یه نیشخند یخ زده رو لبم، این رو دکترا نمیفهمن
که چه مرضیه وقتی تو بیداری خوابی، وقتی از مرگت بیزاری، ولی هر روز میمیری
اون طوری نیگام نکن، پولش هرچی باشه میدم، فقط بگو چه دارویی داره تنهایی
دیروز روز تولدم بود، ولی هیچ حسی نداشتم، دیروز روز تولدم بود، ولی هیچ کس نبود، دیروز روز تولدم بود، ولی من، تنها بودم، دیروز روز تولدم بود
یا میبرم یا میبرنم زیر شیر بنزین، گور عشقم گُمه چون ندارم بنز سفید
خستم که همیشه مغز من خسته است، خستم از این که دست به دست شم
تو بجنگی دیگه نمیشه کاری کرد وایسی، دیگه نمیری پارتی با داف برقصی
دیگه زندگی رو تو نقشهای خاموش و تنها میبینی، رو دیوارهای این شهر ارواح
انگار پشت درِ دستشوییِ زندگیم، کسی منتظرم نیست
خودمم دم چاه، سر میکشم تلخی، میرم واسه تگریِ بعدی
درست روبه روم، یه آینه است باز، یه غریبه تو آینه که خالین دستاش
میخوام خاطراتم رو بالا بیارم، ایکاش همه چی با یه سیفون پاک میشد
میخوام هرچی آیینه هست رو خورد کنم، دیگه نمیخوام با خودم چشم تو چشم کنم
می خوام برگرد به دیروز، زنگ بزنم چندتا از دوست هام رو دعوت کنم، آخه
دیروز روز تولدم بود، ولی هیچ شمعی نبود فوت کنم، دیروز روز تولدم بود، ولی هیچ حسی نداشتم
دیروز روز تولدم بود، دیروز روز تولدم بود، ولی هیچکس پیشم نبود
دیروز روز تولدم بود، ولی من تنها بودم، دیروز تولدم بود، همون روزی که من واسه همیشه مُردم
آدمیزاد
من یه آدمیزادم، ذاتاً یکمی هارم، وجدان رو دادم آهنی باشم، من یکمی ساده ام
تو خودم فقط به بیرون کاری ندارم، من یه آدمیزادم ندارن جایی برا من
من از خاکم که تف شیطون بهش رحم نکرد، من یه آدمم عین تو ولی بهم دست نزن
این یه خطره مثل یه زخم بازه روی روحم، این آدم وقتی آدمه که جیباش پر پولن
من یه آدمیزادم تو کل شبا بی خوابم، میخوام بمیرم ببینم ندارم ماتمی با اشک
دیدم فراتر از حد تصور ذهن فاسد، که هم سن من بده افسارش رو به یه کاسب
که دست ردو نزنه به سینه بدی و راحت ببینه میمیره تو کفن بعدی
میاد و میره، عزرائیلم پیر میشه، وقتی آزادی به رنگ سنگ قبرم گیر میده
من آدمم و یه چوبه ی داره ته عمرم، که جای بغض رو میگیره یه طناب وقت مردن
من یه آدمم حتی وقتی که زیر پام میزنن، من رو دار میزنن یا پشت میله ها میبرن
من دنبال آزادیم همونی که برای همه است، آزادی یه گلولست تو کمر برادرم
یا خواهرم که سر جا آبروش رو میبرن، یه پدر خم از کمر کلی کبودی رو تنش
تا چشمام رو وا کردم از دنیا ندیدم عشقی، اوج لذت من خلاصه است تو رابطه جنسی
به یه سنی که می رسم میپاشن رو تنم بنزین، من خوراک آتیشم، آتیش لایق بهشت نیست
حشر حوریای بهشت و معتقد به دینم، الآنم تو فکر یه جـ*ـنده ام که تو خیابون دیدم
من پاکم و این پاکیم از بوی بد اسارته، این جهنمی که میگن همینجائه کنارمه
من یه آدمم و پنج تا قاره دیگه مثل منن، با بعضی دوستم بقیه گلوم رو میدرن
واسه عبرت بقیه پوست تنم رو میکنم، واسه آزادی صدام شده سرم رو میزنم
من یه آدمم یکم شبیه فرشته مرگ، مثل حسی با قلم دنبال نوشته من
من یه آدمم دستم رو به ماشه یه گلوله حرومش میکنم، تا به راحتی زندگی شه تموم
به راحتی، آره به همین راحتی ،نفس میگیرم دل میشنکنم به همین راحتی
حتی راحت تر از این که میگم به همین راحتی، عادته واسمون همنوع ها رو به زمین بزنیم
من یه آدمم کلی سوال تو مخ من بیداره، چطور میشه آدم بین آدما طاقت بیاره
آدم بودن تو دنیا آدما عالمی داره، فقط اون که نمیفهمم معنی آدمیزاده
برقص
هیپ هاپ یعنی تک تک حرکات تنت، یعنی چرخش زمین زیر سرت
اگه نمه نمه تو خیابون قدم بذاری، میبینی نقش رو دیوارا تو زندگیته
اگه توام لشی، پشیمونی نداره، بکنش، تن رو از پات دستات با ریتم ببر و بیار
گور بابا همه میخواد پلیس بگیرتت؟ فرق تو اینه، کمر تو خوراک قر نیست
رو بیت ول شو، فاصله تو با عشقت فقط یه قدمه، برقص، سرا تکون میخوره، گوشه کلاه رو بچسب با دستت
منتظر یه چیز جدیدم نشون بده هرچی هست، هی، همه نگاها به توئه، پر آدمه دورت
شلِ تن حریفت، جنگ سر هنره، جنگ ما سر هنره، پس، برقص، برقص، برقص، برقص
هیپ هاپ یعنی من، یعنی تو، هیپ هاپ یعنی جرم، یعنی پر
به سمت هر هنری که محدودت نمیکنه، هیپ هاپ یعنی یه قدم بدون قفل
شهر خالی زیر پاته تو میشکنی تنت رو، بازی با دست و پاته
هنوز بلد نیستی کامل چشارو جذب کنی، مخارو منگ خودت، کف کنن از آدم دایره تنگ دورت
چشم ها روت قفله، قلبت میگه، هیپ هاپ، هیپ هاپ، هیپ هاپ
آره فقط بهش گوش کن و برو طرف بیت هات و هیپنوتیزم کن با هنر رقصت این ها رو
میزنن دست یه روزی واست زود میرسه، پر زدن تو آسمون خواستت
اگرم با موندن میخوای داشته باشی حس بردن، یه خیابونی مثل من و منم مثل توام، برقص، برقص، برقص
بچه محل
رفیق از وقتی رفتی چیزی عوض نشده، هنوز همون روزا میاد، همون شب ها میره
این آفتاب لعنتی هنوز جواب نمیده، وقتی میپرسی چرا نورت تو قلبم نمیره
هنوز بچه محلا میخندن، هنوزم شادن، حتی وقتی نباشی با دلقک بازیات
هنوزم میبنده رو لبم نقش ماتم، وقتی می بینم عکسات رو پای ورق بازیات
هنوزم دوست دارم پای نیمکت ها بشینم، واسم بشینی تعریف کنی از عرق خوریات
معلم سرت داد بزنه تو بپرسی چرا، ته تهش هم بدن دستت دعوت اولیا
با کینه سرت رو بندازی پایین لبات رو ببندی، آروم بهش فحش بکشی ما هم بخندیم
رفیق از وقتی رفتی همه چیز مثل قبله، شاید اینجایی؛ لازم نیست که بگم بفهمی
از وقتی رفتی کاسبا زیاد شدن بچه محلا نسخن، هر شب دور هم جمع میشن
کوفت میکشن، میخندن جون میکنن، با سه تا سه کام حبسن زود میگذرن
هنوز بچه کوچولو ها عصرای تابستون، میان واسه فوتبال با کفشای پاره پوره
هنوز پیرمردا نصیحت میکنن، میگن جوون قدر بدون تا وقتی حالت خوبه
رفیق وقتی رفتی همون معلم واست اشک ریخت، قسم می خورم اینجا رفتن رسم نیست
از وقتی رفتی کلی بچه محل دیگه رفتن، با کلی زخم چاقو؛ کسایی که فقط حرفن
کلی مغز داغون با کلی زجر و خون، با کلی دختر که داف شدن و درشون رو بستن
سیگارا تلخ شدن و عکس شش دارن، واسه تو چجوری بود دم مرگ وقت رفتن
وقتی رفتی خیلی ها گفتن خوش به حالت، با زجر برید، جرئتش رو داشت واسه کندن
رفیق چیزی رو از دست ندادی، از وقتی رفتی همه بیشتر هار شدن پای کل کل
حتی منم مثل همیشم، روی همه نیمکت های دو نفره من تکی میشینم
منم مثل قبلا هر چی تو دلمه مینویسم، هر کی نزدیکم میاد رو حریف میبینم
رفیق مطمئنم او بالا جات بهتره، کاش یه میکروفون داشتی تو هم از اون ور میخوندی
خیلی دوست دارم بدونم اونور چه خبره، اگه من رو یادت باشه بامداد، هم کلاسیت، بچه محلت
به یاد بیار
به یاد بیار... نمِ بارون بهاری؛ منتظر مردم داغون حوالی
گل و بلبل، صدای زنگ مدرسه و بچه های شاد، دست و پات رو شُل کن
همین دیروز بود تو هم یکی مثل همین بچه ها، دست و پا میزدی زیر قطره ها با رقص باد
شاد بودی، فکرت این بود ناهار چیه، وقتی بزرگ شدی همه چی باحال میشه
هنوز که هنوزه یه چیزایی روی مغزته، طعم تحقیر، تنه های تو مدرسه
همه زیر چتر، تو میگفتی بذار بباره، گفتی از تو گل برم شاید بهتر شه حالم
من که مسخره شدم، من که بهم خندیدن، من که ندیدم اون عیب هایی که همه جام دیدن
من که میدونم میشم یه زنده یاد توی تاریخ، میرسم بهش، حتی اگه بارونی نبارید
حتی اگه آسمون به زمین برسه من میرم، میگم هرچی دیدم، یه روز میگیرن چی میگم
یه روز میرسه که همه ساندویچ مالِ خودمه، نه که رفیقای زنگ تفریح بکنن دودره
نه که یه عوضی بیاد قلم بگیره از من، معلم هم ازم، غلط بگیره همش
دیگه یه امید رسوندن کسی نمیمونم، میدونم فرق ته با سرش یه دو ئه که بهونه است
شاید خودم معلم شم و درس بدم، درس درست نگاه کردن به سطح شهر
درس بیداری تا صبح ، درک یه لجن بد دهن، نه درس خوردن و نزدن
درس این که تو هم دیگه نری طرف عواطف، چون بوی بد رفیقات از عرقِ مرامه
درس این که بی رحم باشی و بی ترس، دنیا دو روزه به درک که بقیه چی میگن
هر کاری که میکنی توش بهترین باش، درس هایی که معلمی بهم یاد نداد
درس هایی که تجدید شدم، تو کتابی نبود، خدا فقط دمِ سختی من رو قال نذاشت
بچه ها رفتن و عالیه هوا، گل و بلبل، با نمِ بارون بهار
همه چی خوبه، جز فکر درسهایی که مونده، دست و پایی که هنوز شُله، اعصابی که خورده
خونواده ای که منتظرت نیستن، دیگه گیر نمیدن زود بیا خونه
کسی وای نمیسته تو رو نگاه کنه، مگه اینکه گنده تر باشی از آدمای دورت
این یه اصلِ که بنده به چشم و گوش همه، که هر کی نشون بده قوی تره اون میبره
حالا انتخاب با توئه که یا با خاطراتت بمیری، یا قوی تر باشی تا که آیندت رو ببینی
آینده
سر پام، سینه صاف، با یه صدای بم، مثل قبل وقتی که تو کلاس مینوشتم رپ
سر درس با نمره های بدم، بردم آبروی ننم، من تو دلم فحش، اونا سرشون پایینه همش
بوی گه میده، دستشویی زندگیمه، درتو بذار اگه روی نرو میره
بت میده یه حالی که میخوای تگری رو بری تا تهش، با اشک بگیر بشورمت با تش
تو فکرم، رو ابرا چرت میزنم، و برج میخرم با دلارا تو اوج هدف
یه سگ میگیرم بهترین دوستم میشه، جای این همه داف که از جیبم مفت میبرن
یه پک میزنم از یه سیگار دم لبم، هفت تا ایمپالا پارک تو گاراژ، همه چی کره است
اینا آیندست اینا رو حس میکنم، همه چی تو مشت منه همه حرص میخورن
ههه، آهنگه واسه منه... همه حرص میخورن، اگه نمیتونی مثل ما باشی خودت رو جر نده
بازم رپ سر خط قلم باز سر صبحم، بین من و روحم فاصلست و خواستار پلم
سر صحبت بازه، کرکریا به جاش کناره، بدون یه کـ*ـخلی زندست تو رو به خاک بماله
کـ*ـون تق و لقت هر چی گفتم بوده حقت، دفعه بعد بد میخوری چون بامی کله شقه
کار ده تا ماچ منه که سریع دود میشی، بهمن کوچولوی خود منی فاز خوب میدی
داری کور میشی، از حسادت، بو میدی، وقتی دارم میرم سمت رپ به قصد زورگیری
دست رو باز کن بذار حس کنی زمینو با پوزت، دوباره وایسی تا کـ*ـونش بسوزه
من جوری پیش میرم حتی بزرگا نمیرن، یاد گرفتم از رو بگیرم اوضاع رو به کـ*ـیرم
یه کینست مثل یه شعله ته دلم با من، تا روزی که برسه داد بزنم نمیمیرم
من و خودمم و رپ نصفه شب تو شهر، حتی بوشم میاد گرگایی که شبیه خرگوشن
رپراش ماییم تو زیرزمینا میخوابیم با بیت، یه آینده خوب داریم بالاییم یا پایین
ماشینا رو بیار یکی یکی از گاراژ مرد، اگه پلاک نداره کـ* خوار کلانتر
منم پشت فرمونم نگاها سمتم کمونه، انگار همین دیروز بود فراری بودم از خونه
حالا با یه حال باحال میگم همه چی ردیفه، همه چی خوبه اصلا یه جوری عجیب و غریبه
همه چی تمیز، شیک دیگه بوی گه نمیده، حتی عکس بام تو یه روز صد و ده تا کشته میده
زندگیت رو بخرم، دسته چکم رو در آرم، بذار راستش رو بگم، فعلا که هیچی ندارم
در دستشویی
در بزن اگه کسی نبود برو عر بزن، یه بند ببند، تا وقتی گوشا کر بشن
بگو از ماری و ژولی، بگرد دنبال کوکولی، بگو هرچی که نبودی، ولی نگو نیستی کـ*ـونی
من که میدونم، توام میدونی، کـ* خار ملت، سالی یه بارم یه کار بدی، کلی داری منت
که بذاری سرشون، سر تریپای لاتی، یا که شب رو کردی لای طوله دافا تاتی تاتی
چطوره شهرت، از سر اوبنه ای بودن، این تیکه هارم، بذار پای عقده ای تو من
من میخوام معروف بشم، تو یه تیکه گهی، خالی تر از تهی، باحال ترم شدی
انقدر میخندم بهت وقتی ادعای رپ داری، چیزی نیست، از سر خالطوریه رد دادی
هرکاری هم بکنی همینی چا*قالی، منم دوست دارم، آخه باحالی باقالی
این افتخاریه که من هیچوقت قر نمیدم، شما باطوم بخور منم هی آهنگ میدم (شریم)
نشستم اینور دنیا، تخـ*ـمام رو میخارونم، همه طرفدار منن، منم سیاسی میخونم
قد راشیتیسمم، تو کـ*ـون صهیونیستم، یا کمونیسمم، شاید یکم شبیه تروریستم
یه هوموسکشوالم از نوع آرتیستم، خلاصه بگم که من هرچی هستم، رپر نیستم
خود توالته اینجا، یکی اوب داره، یک پرکاره، یکی دیگه قصد فوت داره
یکی دیگه، یکی دیگه رو کرده کلفت بارش، یکی حرف داره ولی جوهر نداره خودکارش
یکی سرش رو میکوبه به در، یکی به دیوار، یکی که کک بازه، یکی لنگ پول سیگار
یکی پی جنسه، یکی داف میخواد، یکی پول ضبط نداره، جای داف لحاف میخواد
یکی واسه تحریک و رشد دودولا میخونه، همون یکی، خودش رو یکی از سوسولا میدونه
مثل چا*قالی که توی بارونه که میده، گرفتی؟ (توی بارونه که میده)
خلاصه پر کـ*ـشره، خدا بیامرزه بابای اون رپری که کـ*ـون وارونه نمیده
ما که گفتیم، توالته هرکی میاد و میره یه بادی ول میده، کـ* خارش خب خنده هم داره
بلند بخند، توام یه تری بزن، واسه من که فرقی نداره، واسه تو فرقی داره؟ نه
کلیک، کلک، بنگ بنگ، برو پشت سنگر، من از تو خیلی خر ترم، از من نخواه رد ندم
من گنگسترم، من شاخم، گولاخم، من کلی پول دارم، هستم ماهر تو کارم
من خرم، الاغم، من گاوم، من هارم، میام محلتون میکشم من آدم به آدم
میگن وقتی با قلمی زوری زیر پوست داری، انقدر گوز گوز نکن بیا باهم دوست باشیم
بیا سیفون رو بکشیم بریم ته چاه، بیا یکم تنگ کنیم بریم سر کار
دیگه چی میخوای بشنوی از یه رپ پرت، شماره خوبامون به زور میرسه به ده
پس بشین بشمار: یک، دو، سه، چهار، پنج، شیش، هفت، هشت، نه، ده، هه هه رسیدی به تهش
برو تو قبرت بخواب توش، واسه رشدتم، تو خاک کود بپاش روش
من هواتو دارم رفیق، این هیپ هاپ لعنتی یه روز دست ما میوفته، نمیمونه ضعیف
حالا برو هر کـ*ـشری که میخوای بنویس، واسه من روشنه که تو ضرتی میمیری
اگه تا حالا خودت نفهمیدی هم کر بودی، میاد روزی که به رپ نگیم در دستشویی
من یه آدم جدیدم
بامداد قدیم از ذهنم پاک نمیشه، چهارده ساله بودم که نوشتم اولین شعرم
اولین قسم، ترق ترق زیر پام، له کردم روزها رو قدم زدم
به سمت شب، شدم یه شبگرد با یه پلاک رو گردن
وقت خوابه برو خونتون چا*قال، آه، میبینی گردن ماس باز، میبینی اینارو ولی میکنی باز کارت رو
توی وطنمم توی عمق دل شب، غرق شدم، خیلی وقته از اون ور ها کندم
فاز نگیر، بذار کنار، هیپ هاپ نمنه؟ ماها دود خوردیم، دود چراغ، نه علف
ابله، دیگه نمیبینم روزا میاد و میره و هیچی نمیشه، همه چی راکد و ساکت
پیاده میرم تو شهر، دنبال شرّ نه، ولی میبندم دهن فاسد تر از پلیست رو
زندگی پول نیست ولی پول همه چی، شاید حق با تو باشه، شاید من
تو هم زخمای روحت رو با تفت پاک کنی و بمالی صورتت بگی منم مردم
میزنیم داد از بالا بام تهران، فازم بالاست بهم میگن بامداد
همیشه طلوعه، همیشه غروب رو میکشم و وا میستم و تف میکنم تو روحت، یه آدم جدیدم...
دیدگاهی بنویسید
برای مشاهده دیدگاه های کاربران یا نوشتن دیدگاه کُلی راجع به این نوشته روی آیکون رو به رو کلیک کنید.
