مجموعه ۲۴ ساعت از بهرام

• برای دریافت روی هر آهنگ کلیک کنید.

دریافت یکجای مجموعه

1. ۲۴ ساعت
2. من
3. خیابون (به همراه نیموش)
4. راه من
5. اینجا ایرانه
6. گله نکن
7. دلنوشت
8. بیخیالش
9. افسوس

۲۴ ساعت

دوست داری باز واسم ناز کنی نه؟ تو فکر کردی یه بچه پاستوریزه م؟

تو به ما نمی خوری دافی جیگر، پس چی می گی دوست داری باشی پیشم؟

می خوام بخونم تا صدا باز بره بالا بیشتر، ولی امشب شب جمعه س حالا بیا پیشم

هی سیگار لعنتی کام بده حالا واس من، تا دختر حرفمو خیلی رک بگم حالا واست

من وقت ندارم، توی ۲۴ ساعت خرابم توی خیابون، پس هوار کم بزن میترسم حرف درارن مردم واسمون

می گی صدام خوفه باشه قبول، بیا ماچت کنم تا که جاش شه کبود

از این بحث دور نشیم و بچسبیم بهش، همه بدونن اینو چه کسی نوشت

ما مست و پاتیلیم با دست و پا می ریم، تا ازتو تا مریخ راه دست و پا کنیم

تا بری فضا راحت، بیست و چهار ساعت فکر من اینه که بگم چی دیدم که ندیدی تو

یا که چیزی بخونم که نشنیدی خب، پس مشتی بی تو فاز نمی ده

پس امشب با ما باش تا بخونم داغ شه از سر تا پا هات

بازار کارمون می مونه گرم تو ۲۴ ساعت روز، فاز داره حالمون دیوونه تر میشیم ما با سرعت نور، داستان ما رو همه می دونن می شن مات با قدرتمون، باش اره با من، من پاسداره کارم تو ۲۴ ساعت روز

تو این ۶ سال کاری من پام به جام بود، هر چند پولامو کردم من کام به کام دود، از اول بودم تو کار

حتی تو خواب هستم من در حال نوشتن رپ، هر دم پس می خونم تا بمونه حرف

طرفدارا بیفتن به جون هم، دشمن بیشتر تشنه شه به خون من

منم مثل فشفشه مهمونتم، تو ندیدی جایی و کم دیدی شاید، مثله من کسی رو خندیدی با من

رپ ۲۴ ساعت خواب دیده منو، آسمونم رو ابرا تاب می ده منو

من ترس ندارم از هیچکی دیگه، پس حواسم هستش به این که، دست نزارن اونا رو من

از هوا من میام پایین تا وقتی دیدیم بگی ناخدا اومد، با سختی ببین بگو یا خدا اومد

بعضی ها می گن شعبده بازم، همه می دونن که نوبره کارم

دشمنا همگی دنبال مائن، منم داره می شه دنیا به کامم

بیست و چهار ساعت روز تو پس این آهنگو گوش کن دوباره با من

بازار کارمون می مونه گرم تو ۲۴ ساعت روز، فاز داره حالمون دیوونه تر میشیم ما با سرعت نور، داستان ما رو همه می دونن می شن مات با قدرتمون، باش اره من پاسداره کارم تو ۲۴ ساعت روز

من

غم توی دل منه ارزش لبخند داره، باعث شده هر کی هست بشه کمرنگ

آره روزایی که من دیدم و شما ندیدینو، پشت سر گذاشتم من هر فراز و هر نشیبی رو

من دارم تسلط به کار خودم، فقط حرفم خیلیا رو پخته می کنه، بدون که چترم محکمه

حتی اگه از آسمون هم سنگ بیاد چیزیم نمیشه، آره بدون که کله م باد داره

اینو ثابت کردم، نه با سینه بالا دادن یا با تاب گردن، نداری تقصیری، ندیدی مثال من

تا تو تاثیری نگیری اسیری، بذا بگم، که بدونی من تا آخر از اول اثرم هست، چون تو کارم من هارم من، اثرم هست در عوض

اینه راه من دائماً داره تثبیت میشه، بدون آره، من صاحبم، کارت تضعیف میشه

چون ندارم من قصد بد از کارم، از کارم من پس یه غرض دارم، صد سال هم پس بدویی نمی رسی

من هر جا رفتم چیزایی دیدم که تو تو کتابا خوندی، که حتی لفظشون توی کتابا خوب نی

ما پا به جا موندیم، آره سگ مستم، با این سگ مصّب، دیگه هر کاری برمیاد از دستم

بدون منم و تنم، و توقع دارم ازت، که تو نمره کاملو بدی به کارم از صد

بدون ایمان کامل دارم به کاری که کردم، که رپ بدون من میدونی تاریکه احمق

اونا تقلید می کنم از من باز، من مشهورم چون هست حرفم راست

بدون حرف هست باز، پس هر بار هر کی گوش کرد به بهرام رفت از حال

فکر نکنی که دارم میگم قصه هر بار، مثل دو تا بال دادم به تو حس پرواز

واسه همین هر جا میری هست اسم من باز، من واسه رپ سردارم توام مثل سرباز

آره بدون سند دارم منم واسه حرفام، وقتی می خونم می ترکه نصف شهر بام

توی صدای تو پر استرسه، هربار که می خونی سعی نکن باشی مثل بهرام

بگو چرا همه باید کنن پشت به ما، من ندیدم کسی مثل خودم پشت کار داشته باشه

این همه سال و صبر کنه تا یه چیزی بشه که طرفدار تب کنه

با هر سختی ساختم که رد کنه پام همه چاله چوله های راهو

در خور ما یه هدیه ای بدین واسه تشکر، چون که منم دیگه بهترین رپ کنه سال

ببین اسم من رپ فارسو راه انداخت باز، من میخونم دوباره

توام با من باش تا گوشتو جلد کنه صدام مثل کفتر غریب، خیالت راحت تو گوشه دفتر منی

همه دشمناتون حالا مرده مان، پرچم همه جا هست حتی بالا قله قاف

روزی میاد که میخری واسه کنسرت بلیط، چون عکس من رو روی پستر دیدی

دیگه دور ما حتی مار هفت خطی نیست، آخه خوندن من کار هر کسی نیست

میگی سرم به تنم اضافه، طلبه ای؟ که سرو بگیری از تنم

من هم نرم به این راهی که تو دلت نمی خواد من موفق شم، چه اصراری داری میخوای مودب شم

ولی نمی تونی جلومو بگیری، چون من هم تک تک چاله های راهو پر کردم

دور کردن اونا منو، چون طرفدارا گسترده ن، میگن نرو، می فهمن حرفمو که حقّم، می گه کله با من

احمقا بی مغزن، دیگه نره بازم لحظه ها بی مصرف، دیگه نیا پس تو سمت من بی اسلحه

پس تا وقتی که روز بشه شب، و کپه مرگو بذارم زمین میخونم، پس شرّو کم کن

فکر نکنی که دارم میگم قصه هر بار، مثل دو تا بال دادم به تو حس پرواز

واسه همین هر جا میری هست اسم من باز، من واسه رپ سردارم توام مثل سرباز

آره بدون سند دارم منم واسه حرفام، وقتی می خونم می ترکه نصف شهر بام

توی صدای تو پر استرسه، هربار که می خونی سعی نکن باشی مثل بهرام

خیابون

کف آسفالت صافه ولی ترک داره، مثل دل منه که غمهارو یدک داره

اینجا قوانینی داره که بی تبصره ست، نگاه ها شلیک میشه بهت از غرض

ممکنه آرزوهات توی حباب بمونن تا وقتی سنگ قبرتو با گلاب بشورن

اینجا غریب نوازن به طرز فجیعی، اگه تک بپری میگیرتت ترس عجیبی

مهمترین چیز اینه تو باید زنده بمونی، ولی ما اون گوشه وایسادیم و تشنه به خونیم

سعی کن سرت پایین باشه راه و صاف بری، چون لاشخوره پشت سرت منتظره گاف بدی

بزار قلم بچرخه بخونه حنجره، خیابون مثل یه خونه س بدون پنجره

وقتی وارد شدی نگاهی به بیرون نداری، پس یاد بگیر که بمونه سنگ دلت

داره بازم میگذره همه لحظه های من توی خیابون، اگه مثل مایی از جنس مایی پس بیا توش، همین بوده قبلاً همینم می مونه تا ابد، زندگی، یعنی بمونیم تا بمیریم ما توی خیابون

می دونی تعبیر میشه اینجا تفریح به چی؟، این که برد قمارو به طرف تبریک بگی

واسه پول تب داری ولی کو دوای تبت، فقط هول میدی بیرون کمی دود از لای لبت

که بی خیال باشی زمان بگذره بیشتر، اوج خنده ت میشه یکذره نیشخند

یهو یکی میاد میگه خنجر پشتم، رو صورتش جای پنج انگشتمه

همه چی میریزه به هم رسمش اینه، بی توجه به این که یارو دستش چیه

اگه به ماها بندازن یه نظر همه، میبینن تو جمعمون هر روز یه نفر کمه

این هست و رسم پست نسل منه، نگو بس کن رزمو، هست خب دست به قمه

باز منو میبینی و میگی چه بی رحمی تو، تا نباشی تو جمع ما نمیفهمی خب

داره بازم میگذره همه لحظه های من توی خیابون، اگه مثل مایی از جنس مایی پس بیا توش، همین بوده قبلاً همین هم می مونه تا ابد، زندگی، یعنی بمونیم تا بمیریم ما توی خیابون

دل خوشه به قدم زدن زیر نم نمِ بارون، شاید بتونه بشوره یه کم از دغدغه هامون

چون که زندگی نه به باره نه به داره، وقتی که دور و ورت نه حصاره نه صدای فردی که

بگه برو جلو من پشت واسادم، پس زنده میمونم اگه خوش شانس باشم

تا چشم زدیم ما دیدیم که هبل شدیم جای ننه بابا آسفالتو بغل کنیم

من بچه ی خیابونا نیستم ولی خیابونا بچمن و نیست کمترین احتمالی که من بچمو ترک کنم، تو تو اشتباهی

هر شبو سر کنم به همین رسم آشنا با سنت قدیم، که خیابون داره رو قلم قدرت عجیب

عادت میکنی وقتی که هرشب توش پا بذاری، اسم ماها تاابد میمونه روش یادگاری

داره بازم میگذره همه لحظه های من توی خیابون، اگه مثل مایی از جنس مایی پس بیا توش، همین بوده قبلاً همین هم می مونه تا ابد، زندگی یعنی بمونیم تا بمیریم ما توی خیابون

راه من

اینجا ایرانه

اینجا ایرانه یه گربه ی هفت هزارساله، که زنده ست تاوقتی که نفت خام داره

اینجا چهارفصله ولی تو دل مردمش فقط برف زمستونو سرمایه داره

اینجا آیینه ها تو رو به تو نشون نمیدن، ببین گربه منو به کجا کشونده میگم

مردم همه توی رویاهاشون قدم میزنن، تقدیرو واسه همدیگه رقم میزنن

اینجا چوبه ی داره تنبیه انحراف، واژه ی تظاهره معنی احترام

اینجا آبرو سی دی تو دست بچته، چیزی که دستتو بگیره دست حسرته

اینجا دین من توجیه کثافت کاریه منه، تو یه مجرمیو حکم اسارت دادی به تنت

چی دوست داری بشنوی از این بشر، خواهر روسری سرت کن که من تحریک نشم

اینجا صف اول نماز پست و مقامه، علم و تجربه رو از بین برده روابط

اینجا ریش بذار یقه ببند کارت رو غلتکه، خنجرو غلاف کن بشو وارد تو مهلکه

اینجا گفتن حقیقت هم جواز نداره، اونقدر مشکل داری که واست حواس نذاره

اینجا بچه ی ۱۰ساله قمه به دسته، مرض غرب زدگیه حالا زده به نسلت

اینجا خاک اجداد منه ایران من، داره هر روز بازم میشه ویرانه تر، چرا عادت داری بالاسرت شلاق باشه؟، وقتی ستاره ای نداری تو شبهات آره

بنویس با خون مردم بی ستاره، بنویس از جوونی که زندانو پیشه داره، بنویس عاقبت ماها در به دریه، اینجا ایرانه گربه ی قلب زمینه

اینجا زندگی نمیکنن نفس میکشن، طعم خون برادرو از رو هوس میچشن

اینجا مادربزرگامون قصه نمیگن، آخه بچه ها دیگه ته قصه رسیدن

اینجا منتو به تلاش ترجیح میدن، سر صندلی تو مترو هم درگیر میشن

اینجا گوش های مردم شعار پرستن، به هم میگن پیدا نمیکنی تو هارتر از من

آخه تفریح سالم جوونا سیگاریه، دخترو زمین زدن از روی بیکاریه

اینجا ایرانه و از بالا خشگله همین، توش که میای یه چیزایی هست مشکله نگی

اینجا جای بحثای سیاسی فقط تو تاکسیه، مهندس مملکت هم پشت دخل واکسیه

اینجا نابغه هامون همشون بورسیه تو غربن، نخوانم برن مجبورن راضی بشن قلبن

اینجا هرکی به خودش میگیره ژست سرباز، حتی پرنده ها هم ندارن حس پرواز

اینجا واسه ی خودش داره هر کی قبله ای، کسی فکر تو نیست تا وقتی زنده ای

کنار هر راه راست هزار تا بیراهه هستش، آینده ای نداریم چون ایران بیماره نسلش

تا بخوای بجنبی پشتیا زیرت میکنن، خیلی راحت سختیا پیرت میکنن

چشمای منه بازم میشه از غم خیس، قلمو میندازم توانی تو دستم نیست

فقط با رفتن راه میشه به جایی رسید، اینجا واسه رسیدن راهی جز رفتن نیست

اینجا خاک اجداد منه ایران من، داره هر روز بازم میشه ویرانه تر، چرا عادت داری بالاسرت شلاق باشه؟، وقتی ستاره ای نداری تو شبهات آره

بنویس با خون مردم بی ستاره، بنویس از جوونی که زندانو پیشه داره، بنویس عاقبت ماها در به دریه، اینجا ایرانه گربه ی قلب زمینه

گله نکن

گله نکن از من چرا تک می پری، گله نکن از من چرا سخت می گذری، چرا داری از قصد راهو کج میری، تو هم اگه جای من باشی بهم حق میدی

گله نکن از من اگه رو صورتم اخم دارم، می نویسم همیشه و اصولاً هم حرف دارم

منو میشناسی می دونم که فهمیدی چرا خودمو می گیرم، تو هم به من حق میدی

این مردم هربار هر جا منو دیدنو، پشتم حرف زدن تا فردا رپ بی منو ببینن

خب حرفام رفت تا هر جا فکر کنی، بهرام هست تا صد سال هر جا حس کنی

جزر و مد دریا تو دست منه، ببین الفاظ ، اهداف همرام هست

تا ته عمرت پس با من باش، حرفام هست به نفعت، که حرفام هست و بهرام دست به نقده

گله نکن از من اگه سگه اخلاقم، مقصر شرایطه خب نه رگ اقوامم

اگه یه کم خم بشم اونا آنن سوارن، به اینکه دورم زیاده آدم عادت ندارم

گله نکن از من چرا تک می پری، گله نکن از من چرا سخت می گذری، چرا داری از قصد راه و کج میری، تو هم اگه جای من باشی بهم حق میدی

بابای ما نداره فرش ده میلیونی، زیر پامون بندازه، پس نگو همدل بودیم

اونقدیم نداره بابا که در این حد دلو خوش کنم بگم ارث پدریم هست

این حرفا می دونی هفته ای هفت روزه بامون

باعث شده گرگ بشیم، توی شب زوزه هامون برسه به گوش شما

خب پس خوبه آروم بشینی سرجات چون که حرفم هست روی قانون

باهام دلای مرده میشن احیا، پس من بازم حقیقتو میگم ولی ذهنا بسته ست

تو هم دلگیر نشو اگه خیلی خشکم، یا که جواب سلامتو با بی میلی گفتم

گله نکن از من اگه حرفم رکه، به این خاطر باید هر کسی ترکم کنه؟

منتظری ببینی منو تو پاسگاه بازداشت؟ مشکلی نیست، میگیریم خب باز ما فاز باش

گله نکن از من چرا تک می پری، گله نکن از من چرا سخت می گذری، چرا داری از قصد راه و کج میری، تو هم اگه جای من باشی بهم حق میدی

شرایط زندگیه منو دیوونه کرده، فکر می کنم هر خیابونی میدون جنگه

هر کی رو می بینم فکر می کنم دشمن منه، یا که رفیق تو رگیم فکر کشتن منه

توی بدبینی به همه مون ترفیع دادن، چون من پیشگیری رو به درمون ترجیح دادم

میگی چرا تو از آدما سخت می گذری، دست من نیست، شرایط هم تاثیر دارن

همین آدما بودن که منو مسخره کردن، و الآن طرفدار منن اکثر حرفم اینه

که تو بتونی منو درک کنی، بگو چیه که تو دوست داری منو ترک کنی؟

حاجی بدون که ما با اجتماع شاخ به شاخیم، یعنی میشه روزی برسه که پات به راهی

بره که حرفمو بفهمی یک ریزه شو، حرفمو رک گفتم دلگیر نشو

گله نکن از من چرا تک می پری، گله نکن از من چرا سخت می گذری، چرا داری از قصد راه و کج میری، تو هم اگه جای من باشی بهم حق میدی

دلنوشت

این یه جنگه بین منو عقاید مردمم، رگ قلم رو ورقه فواید درد و غم

همه اشعار می ره به حساب سرگذشت، یه بیت می نویسم یه کتابه ترجمه ش

بنویسم از زخم زبونای خونواده، یا از ناخالصی هایی که موجوده تو نژادت

تو منو دیدی تو خیابون سرم پایینه، سلاح من قلمه همه خطرم با اینه

پاهام سنگینه، می بینم روزی رو که نوک خنجر تو هم به خون بدنم رنگینه

چون سوادشو دارم که کلمات و با هم، جوری بچینم که بدونی توانشو دارم

دستم زحمت کشید راهش هموار بشه، حرفم می خواد با کلام خدا همکار بشه

طرفدار امروزه دشمن سابقم، یه لشکر آدمه پشتمه ظاهرا

می گی از غم بوده بهرام هر بار نوشتی، تو صبحو از یه آدم بدخواب گرفتی

واسه شنیدن حرفام سرتو خم کن، این آهنگ درگوشیه یکم صداشو کم کن

د بازم اشک چشاتو داری با من می باری، که عکس منه تو اتاقت کاغذ دیواری

فلاش دوربینت تو صورتم ارزش داره، بهرام تنهای دیروز امروز ارتش داره

اگه زخمه صدام یا که اخمه نگام به خاطره اینه، اول تو دخمه صدام شکل گرفتو

اومدیم از زیر زمین، که الان اسلحه به سمتمون می گیره کمین

همه الان ازم منتظر لغزشن، تا زیر بار سختیا من هم خم بشم

زیرش بددلی خوابه یه جفت کفشی که پامه، آخه رپ واسه ما نبوده یه تفریح سالم

که خیلی چیزا سلفیدیم توی این راه، خون و اشک قاطی کردیم ما توی این کار

حرفای توی دل من هم می شه سبب، که یه هدفون تو گوش باشه ، قلم جیب عقب

و توی ۲۴ ساعت این کار منه، چون غمی نیست و باز راحت مثال تنت

وقتی که مرده تو قبره و آسوده خفته، بگو بی خیال این دنیا مثل چاقوی کنده

زجرکش می کنه تو رو بی رحمه می دونی، ولی بازم یکی حرفتو می فهمه می خونی

دیگه جایی نگو بهرام چرت نوشت و دری وری نبود، حرفام دل نوشت بود

بیخیالش

من زنده م هنوز ثانیه ها طی میشه، لحظات زندگی بی خیالی سیر میشه

توی بیست و چهار ساعت فقط رپ، فقط حرف زدن از همه خوشی های کاذبه

جالبه بدونی که واسه گذروندن لازمه، بد شانس بودن میدونی که سخته نه؟

پس تاس جفت شیش میاریم رو تخته نرد، از زندگی دو روز بیشتر نیست سهم من

خونه ی ما فرشش رو به اسمون شبه، لباسامون چون مربوط به سبک خاصمون بده

ننه بابا ها وقتی مارو میبینن فحش میدن، ولی بچه هاشون بازم با ما دم خور میشن

خلاف سبکه ولی تا ابد فیتیله ش روشنه، ملت میگن کلی طرفدار پشتمه

ولی احتیاجی نیست که کسی باشه همرام، مثه وقتی که شروع کردم تا تهش تنهام

پس بگو بیخیالش، ما ها میخوریم و میکشیم و بیخیالش، ما ها میخونیم و میدونیم که بسیاره، مشکلات حل میشن پس تو بشین اره،پس بگو بیخیالش

بذا یه قوطی باز کنم تو هم کفشو نوش کن، من حرف میزنم فقط تو خفه شو گوش کن

دنیا پر زرق و برقه ولی بیخیال باش، که ارزش نداره حتی میلیارد هاش

قده یه شبی که با رفقات همه چی چنیمه، ردیفه برنامه ت با همه خب زندگی همینه

چیزه دیگه ای ندیدم تو این بیست سال پوچه، بیست سال دیگه میگذره میفهمی هیچ کاره بودی

ما ها اسیریم پس زیریم بالاتر از ما زیاده، ولی خوشیم به راه رفتن حالا هر از گاه پیاده

غصه شیرین ولی دادا تو انقدر نخور، حرفام خیلی ساده ست اینقدر دقت نکن

چرا گریه میکنی قصه ملودرامه؟، میگی دختره وارد شده یه هو به راهت

تو هم یه هو به راهش بشو وارد و خارج و، یه هو به خواهش بگو بیخیالش

پس بگو بیخیالش، ما ها میخوریم و میکشیم و بیخیالش، ما ها میخونیم و میدونیم که بسیاره، مشکلات حل میشن پس تو بشین اره، پس بگو بیخیالش

اهنگ قسمت سومه، ته کامو بگیر، اگه پشت فرمونی بگیر تخت گازو بریم

بذا بیان منو با یه ورق شعر بگیرن و، بگو من زندگی میکنم یا زندگی منو؟

بگو بیخیالش، اصلا وقت بره، عمر بره بیخیالش، بگو رفیقت پوکو بزنه به سیگارش

پس بگو بسیاره مشکلات، حل میشه خود به خود بگو بیخیالش

دوست داری تبدیل بشی به یه عوضی لات؟ احساستو بکش و لهش کن اول زیر پات

الان دور برعکس شده برنده ها باخت میدن، حالا گرگا در میرن و برّه ها شاخ میشن

امشب پول تو دستتو با کی ول میدی؟ عیبی نداره داداش تا وقتی شاخی زنده ایی

اون که سرش پایین بود زیر دست و پا میموند، پس بخور و بکش تا بزنه از هفت سوراخ بیرون

پس بگو بیخیالش، ما ها میخوریم و میکشیم و بیخیالش، ما ها میخونیم و میدونیم که بسیاره، مشکلات حل میشن پس تو بشین اره، پس بگو بیخیالش

افسوس

افسوس واسه تو ای دل ساده، که هر کسی واست عقده ای فرستاده

هر کی که اومد جلوت گفت دلسوز توه، حالا می بینی باعث غم امروز توه

تو می خواستی زیر پرچم هیچکس نری، به هر سیاست پستی تو نیشخند زدی

نگاه ها روصدای تو شدن بیشتر شدید، ولی جوری که هستی تو رو هیچ کس ندید

تیغو بکش فک نکنم خونت از رگ بیاد، وقتی حتی مادرتم ازت مدرک می خواد

دیگه خوشی ها رو تو زندگی تصور کن، فقط یادت میدن که به خدا توکّل کن

مردم می خوان باری که رو دوش هست ور دارن، پس تو رو طرد می کنن خب حقّم دارن

تو یه جوون احمقی و عشق رپ داری، به بالا سریاتم خیلی رشوه کم دادی

تو زندگی عادی رو دوس نداشتی، هر ثانیه ت شب بوده روز نداشتی

ولی توی هنرت موند بازم دوومت، تو مملکتی که نمایش ساز هم حرومه

آره کسی واسه تو قدمی ور نمیداره، ولی کسی توی مشکلاتت کم نمیزاره

باید جای اینکه درد اون که هست بی تو حس کنی، بشینی و دونه های تسبیحتو بشماری

افسوس واسه تو ای دل ساده، که حتی تک تک خنده هاتم گله داره، افسوس واسه تو ای دل ساده، که چشمای تو هر لحظه ای گریه داره

افسوس واسه تو ای دل ساده، که هر کسی واست عقده ای فرستاده، افسوس واسه تو ای دل ساده، که تو هفتا آسمون نداری یه ستاره

افسوس واسه تو ای دل ساده، که حتی تک تک خنده هاتم گله داره

من خوب می فهمم ار غم ظاهرت، که حتی شک داری به مریم باکره

داری پیش خودت میگی که این بیراه نمیگه، حتی تصویر زندگیت هم سیاه سفیده

تو می خواستی که عمرتو هرز پست ندی، ولی فقط ورقای تقویمو خط زدی

وقتی دیگه بیدار شدی تو خوابت سخته، حتی گریه کردنت هم یادت رفته

مثل هفتاد میلیون احمق دیگه، حتی شعارای قشنگت هم خامت کرده

تو هم یه جوونی پیر تر از ننه بابات، که پره عقده شده دیگه از سرت تا پات

این پنج تا انگشته، واسه مشته، گره کن، حتی نمی تونی راحت باشی پشت تلفن

اینکه شهرم تو ظلمته عیب از منه؟ لابد این هم سنّت پیغمبره

چیه؟ غیر قابل هضمه حرفام یه کم ؟ منتظری حقیقتو توی اخبار بگن؟

ببین جوونایی که جای تیغ رو دستشون، اونایی که لبخندی نیست تو حرفشون

این دل من بود فهمیدی حرفاشو ؟ بی خیال دونه های تسبیحت چند تا شد؟

افسوس واسه تو ای دل ساده، که حتی تک تک خنده هاتم گله داره، افسوس واسه تو ای دل ساده، که چشمای تو هر لحظه ای گریه داره

افسوس واسه تو ای دل ساده، که هر کسی واست عقده ای فرستاده، افسوس واسه تو ای دل ساده، که تو هفتا آسمون نداری یه ستاره