تک آهنگ محتسب از دیگرد در پنجم شهریورماه ۱۳۹۷ تحت تشکل پلاک منتشر شد. فارسی، آهنگساز و یارا تنظیم کننده این اثر است. طراحی جلد و ساخت تیزر آهنگ با امیررضا حسینی بوده است.
با ورود به لینک زیر، از هنرمندان این اثر حمایت کنید:
پخش‌کننده صوت- برای نوشتن دیدگاه یا تفسیر خود در مورد هر بخش روی آیکون رو به روی آن بخش کلیک کنید.
متن آهنگ محتسب از دیگرد
یه پارادوکس مطلق که میره راست راست راه، پاهاش این وره، سرش یه ور تو بازداشتگاهش
تخم نمیکنه هیچ غریقی بپره باهاش، تو این باتلاق یه جونورِ قالتاق
محتسب، مونده جا امضای باتومت رو کمرم، محتسب، میزنم تا از زدنت رو نبرم
محتسب، عطر بزن از گندت بو نبرم، نقاشای شهر بپاشن به بومت رنگ خون
یه جا که فقط آشغالا رو بدن راه تو جمع ، تو خواب خوش یه گوشه ای تو پلاسما تو سطل
اگه صدای استخونم در نیاد، صدای زبونم میاد، فرخی نیستم، لبام رو بدوزید به هم
میکنه پاره آرواره هام نخ بخیه ات، خودت که تو سایه ای و من دنبال بقیه ات
این حکم آخر زمین تو دادگاه طبیعت، تو آفت بهاری بچسب به یقه ی غریزه ات
سیب سرخ ممنوع، تو شب شعر دریدن، با طناب دار رفتم به بدرقه ی حقیقت
محتسب… من نخورده مستم، یه جماعتم عین من، کبریت بگیر تا بترکه شهر از زیر، صدا میده، کو کو
فاخته لونه نکرده گوشه ی اتاقت، یه هیولاست که گشنه است ها؟ بگو چی داری چرب و چیلی تر از شکم داروغه
میزنه یه گاز از گوشه ی بانک، داد میزنه، میلرزه… حقم کو؟ راه میره تو خیابون، ماشینا رو میده قورت، عر میزنه… حقم کو؟ سیخ میکشه به بُرج هات، میکشه به نیش، هی میجووه میجووه… حقم کو؟ نمیکنی جایی واسه موندن پیدا…
تو همیشه میزدی تا جایی که زورت میچربید، نه موندگاری نه پرچمی که زیرش میگندید
ماشین حساب جواب نمیداد کدومش میصرفید، زنی که جیغ میزد، بچه ای که نمیخندید
اندیشه رو خفه میکرد به زور تهدید، قدیما چوب داشت الان: تفنگ و هفت تیر
همه رو بلعید رسید به ته دیگ، صدای تیز گشنه ها رو نمیشه نشنید
موشت تو سوراخ نمیره جارو ببند به دنبش، کوبید تو صورت مسئله با پتک کلفتش
جنایتی به اسم قانون که میشه تصویب، متهم رو به دیوار، خسرو با گل سرخش
جوخه ات به سر سبز ما، میندازه تیکه، زبون سرخ رو سیاه کرد تو این نظام دیکته
یه شهروند خوب یه کر و لال شیکه، یه پرسه ی شبونه میگه چه اوضاع خیطه
محتسب، من گلوم از درد پره، تو چشمام زل بزن که نگام از مرگ پره
من یه هیولام که داروغه زاییدتم، فرقمون اینه که صدام از سم پره
تو ریشه های پوسیده تو ویترین قدرت باش، ولی این هیولا مست می و الکله
میکنه میبره با خودش هر چی که هست، یه سرطان که شهر ازش پره
میزنه یه گاز از گوشه ی بانک، داد میزنه، میلرزه… حقم کو؟ راه میره تو خیابون، ماشینا رو میده قورت، عر میزنه… حقم کو؟ سیخ میکشه به بُرج هات، میکشه به نیش، هی میجووه میجووه… حقم کو؟ نمیکنی جایی واسه موندن پیدا…
دیدگاهی بنویسید
برای مشاهده دیدگاه های کاربران یا نوشتن دیدگاه کُلی راجع به این نوشته روی آیکون رو به رو کلیک کنید.
